Portret reisassistent: Cees de Bruijn

Ieder maand gaan we op de Qarin community een ‘portret’ van een van onze reisassistenten plaatsen. Deze maand trappen we af met Cees de Bruijn!

Cees is 70 jaar en woont in Roosendaal (Noord-Brabant) met z’n vrouw en hond Dollie van 9. Cees heeft altijd een sportwinkel gehad en zijn vrouw was onderwijzeres. 

Op z’n 60^ste ging Cees al met pensioen, maar z’n vrouw moest langer doorwerken. Zij kon met haar 67^ste pas met pensioen en dus was Cees al die jaren alleen thuis met de hond. 

3 jaar geleden kwam z’n vrouw ook thuis te zitten en dat was lastig, omdat Cees gewend was baas in huis te zijn. Na twee jaar is hij toch iets gaan zoeken en kwam hij via Facebook bij Veluwe 65+ uitzendbureau terecht. Zij wezen hem op het beroep reisassistent.

Wanneer ben je begonnen als reisassistent?

“Op 11 november 2022 heb ik m’n eerste reisassistentie verleend. Dat was zo een verassing en leuk! Afgelopen zondag 7 mei zat ik inmiddels op 500assistentieverleningen. Echt een mijlpaal!”

Zo dat is veel!

“Ja, dat is veel. Maar ik vind het geweldig en doe het 7 dagen per week. Dit jaar heb ik 13 dagen niets gedaan.

Volgende week heb ik nog een mijlpaal. Ik heb inmiddels 10.000 kilometer gereden voor Qarin. Dit zijn de kilometers buiten Roosendaal. Bijvoorbeeld naar alle West-Brabantse stations. Ik vind het belangrijk de stations goed te leren kennen.” 

Wat vind je zo geweldig aan dit werk?

“Logistiek is bijvoorbeeld schuiven met dozen, maar dat doe ik niet. Ik schuif met mensen. Geen dag is hetzelfde, ook al werk je met dezelfde persoon. Wanneer je dit werk alleen als dozenschuiven beschouwd, is er niets aan. Je kunt veel meer bereiken! De medemens ondersteunen en helpen, dat vind ik het voornaamste. Soms zie ik mensen wel 5 keer achter elkaar en dan leer je elkaar steeds beter kennen.

Wat voor mij de trigger was om het te blijven doen is dat mensen gelijk vertrouwen in je hebben. Daarnaast is het contact met hen in 99,5% van de gevallen geweldig goed. Dat geeft mij steun in mijn leven. Ik ben gewoon heel gelukkig.” 

In wat voor een opzicht?

“In de afgelopen maanden ben ik bijvoorbeeld al 9 kg kwijtgeraakt. Het gaat met m’n vrouw heel goed. En het is bewezen dat rond de 24% van mensen die met pensioen gaan, binnen 3 jaar overlijdt. Als je geen invulling hebt, val je in een zwart gat en daar heb ik dus absoluut geen last van.

Ik doe dit natuurlijk voor de reizigers, dat zij geholpen zijn. Daarnaast vind ik het voor mezelf ook fijn dat ik mijn doelen behaal en de spanning erin houd.”

Wat is belangrijk bij dit werk?

“Dat je weet hoe alles werkt, waar het spoor is, hoe lang de treinen zijn, waar ze stoppen en de deur is. Ik wil dan klaar staan en geen 50 meter hoeven te lopen. Daarom is het van belang om correct aan te geven waar de persoon zich bevindt bij instaphulp, zodat ik bij uitstaphulp op de juiste plek klaar sta. Ik vind het belangrijk dat er geen spanning en stress is.” 

Welke van de 500 assistenties zijn je echt heel erg bijgebleven?

“Nou, die van een mevrouw bijvoorbeeld wiens man in het ziekenhuis ligt in Dordrecht. Hij heeft een longprobleem en ze gaat naar hem toe met de sprinter. Eigenlijk heeft ze mij niet nodig, maar ze is eenzaam en praat dan 10 minuten voluit, zodat ze haar verhaal kwijt kan. 

Aan 2 of drie andere reizigers deel ik altijd een Belgische koek uit. Een van hen zit in een rolstoel met MS en haar heb ik op m’n verjaardag nog geholpen. Dat wilde ik perse doen. Ze kreeg een taartje mee en toen ze een week later terug kwam, had ze voor mij een doosje bonbons meegenomen. Zelf ingepakt en zo verschrikkelijk slecht ingepakt, dat kwam echt aan.”

(Begint te tranen….. ) Goh, je wordt er helemaal emotioneel van. 

“Ja, ik word emotioneel. Ik vind het zo fijn dat ik mensen kan helpen en iets kan betekenen voor hen.” 

Wat mooi dat je zo betrokken bent!

“Ja, ik vind het gewoon hartstikke leuk. Vaak moet een reiziger via de NS een half uur wachten, terwijl het ook binnen 3 minuten kan. Ze willen natuurlijk de zekerheid hebben dat alles goed gaat. Maar als je de weg op een station goed kent, dan red je het wel in die drie minuten. Wanneer de NS zegt dat die mevrouw in die trein moet, kan ik haar niet in een andere trein zetten. Ik heb aangegeven dat ik het bij die drie mensen red om het in 3 minuten te regelen en nu heeft NS het aangepast.” 

Wat maakt jou, jou?

“Nou, ik sta altijd met een hoed op het perron. Heel veel NS mensen kennen mij inmiddels en ook de perronchefs. M’n hond Dollie gaat altijd mee in de auto. Officieel heet ze Dolce Bloody Luxury. 

Heel veel mensen zijn tegenwoordig egocentrisch en als je op een andere manier met mensen omgaat krijg je positieve reacties van diegene die je helpt.” 

Kun je eens een voorbeeld geven?

“Soms zijn andere reizigers irritant. Ze houden bijvoorbeeld geen rekening met de uit- of instaphulp en willen gewoon voordringen.

De dagen voor Pasen bijvoorbeeld was de Intercity van Brussel naar Amsterdam zo vol, dat niemand in mocht stappen, behalve de reiziger met rolstoel. Het is namelijk een gereserveerde plek. Er kwam zoveel commentaar van andere mensen toen ik een dame met rolstoel wilde helpen met instaphulp. Dat was best spannend. De conductrice en twee politieagenten zijn gekomen om te helpen de mevrouw erin te zetten.”

Vind je het moeilijk om dan iets te zeggen?

“Ik zeg helemaal niets, maar duw de mensen gewoon weg met de brug. 😉

Gisteren bijvoorbeeld had ik een groep met dertien mensen met een beperking. Twee in een handbewogen rolstoel en een iemand in een elektrische rolstoel. Ze gingen van Rotterdam naar Vlissingen. Dan zeg ik van tevoren tegen de mensen op het perron dat ze niet die deur moeten nemen, want daar komen rolstoelers uit. En dan toch proberen…. Maar wanneer ze allemaal op het perron staan, is het zo fijn en ben ik zo blij dat het allemaal weer gelukt is.” 

Heb je ideeën om reisassistentie nog beter uit te kunnen voeren?

“Nou, reisassistentie heb je overal. Ook in Japan bijvoorbeeld. Daar plaatsen ze een vlag bij een deur van de trein, zodat iedereen weet dat je die ingang niet moet gebruiken. De conducteur weet dan ook dat hij kan wegrijden wanneer de vlag weggehaald is. 

Maar nog beter is wat ze in België hebben. Daar hebben ze een magnetische rode lamp die ze op de deur plakken. Wanneer het knipperlicht weg is kan de trein gaan rijden. Dat is heel duidelijk!”

Hoe bevalt het werken met Qarin?

“Ik ben een keer bij Qarin geweest omdat ik sommige dingen niet zo goed begreep. Het is voor mij niet heel duidelijk hoe zij werken. Soms vind ik het lastig wie ik moet hebben bij Qarin. Als ik een assistentie toegewezen krijg en ik snap het niet helemaal, dan belde ik gelijk. Maar naar wie? En ik kreeg vaak geen antwoord. Soms kreeg ik pas twee dagen later antwoord en dat moet sneller. De vragen zijn urgent.”

Heb je het idee dat het door de community sneller gaat?

“Jazeker, heb telefonisch doorgegeven dat er een kapot onderdeel op het station was en er is niets mee gedaan. Toen ik het op de community plaatste met een foto, was het de volgende dag opgelost.”  

Wat zou je graag anders zien?

“Ik zou heel graag zien dat Qarin álle reisassistenties uitvoert en niet ook de NS. Dan kan Qarin makkelijker plannen. Nu moet ik bijvoorbeeld twee uur autorijden naar Breda voor een assistentie, want de andere worden door de NS gedaan. Het zou makkelijker zijn als ik naar Breda ga en drie of vier reisassistenties kan uitvoeren. Soms heb ik op Breda een assistentie om 10.00 uur, eentje om 14.00 uur en eentje om 18.00 uur en de NS doet de rest. Dat is heel vervelend, want ik ga daar niet uren staan. 

Ik denk wel, zou daar nog een ontwikkeling in kunnen komen?”

Heb je contact met andere reisassistenten? 

“Ik ken alleen een persoon uit Rotterdam en die zie ik weleens in Roosendaal of in Rotterdam. Het zou leuk zijn om eens samen te komen, bijvoorbeeld iedereen uit West-Brabant. Maar met de community is het nu in ieder geval ook mogelijk om makkelijk contact te maken met andere reisassistenten.”

Wat voor een advies zou je willen geven aan andere reisassistenten?

“Luister naar de mensen. Hoor ze aan, dan weet je wat ze willen, hoe ze het willen en hoe je ze moet behandelen.

Dit komt uit mijn tijd van mijn winkel, je moet altijd luisteren naar de klant.”